ALGO SALVAJE. LA HISTORIA DE BAMBINO

Dicía o Dr. Tyrell a Roy na soada Blade Runner que “a luz que brilla co dobre de intensidade dura a metade do tempo”. Como Bambino, unha vida demasiado curta e á vez demasiado intensa para o referente dun país que empezaba a espertar tras madrugadas de festas infinitas e salvaxes. Do mesmo xeito que Morente ou Camarón, Bambino foi no seu momento a última fronteira do flamenco, ao que rescatou e achegou ao gran público. Artista de artistas, ídolo en bares de estrada, unha sorte de Lorca por bulerías, o seu estilo inimitable, o seu irresistible magnetismo escénico ou a súa desgarradora personalidade forman xa parte do mito, do rei sen reino, dun xigante da música do século XX.