CINEMA KOMUNISTO

En 1945, o Presidente iugoslavo Tito fundou os estudos de cinema Avala en Belgrado, os segundos máis grandes de Europa nese momento. Un novo xénero de películas foi creado: o “partisano”: guerras e epopeas ou “spaghetti easterns” que representaban a heroica resistencia iugoslava fronte os ocupantes alemáns. Estas superproducións volvéronse moi populares e tiveron un papel crucial na promoción dos esforzos do goberno para fomentar esa ilusión chamada “Iugoslavia”.

Cinema Komunisto explora o mito que creou a Iugoslavia, a xente que elaborou a súa ficción e como se derrubou fronte a brutal realidade da guerra. Hoxe, os estudos Avala son unha sorte de triste poboación pantasma: os abandonados sets de rodaxe, o equipamento obsoleto, os centos de rolos de películas e os técnicos sen traballo. Calquera que busque o que queda de Iugoslavia faría mellor en mirar as películas que se fixeron durante ese tempo. Pode a historia do ascenso e caída da cinematografía iugoslava axudar a explicar a unidade e a desintegración do propio país?

O documental foi realizado a partir de fragmentos de máis de 60 películas, unha impresionante cantidade de imaxes de arquivo e as memorias agridoces de quen viviu esa época, salpicadas de divertidas anécdotas. As memorias filmadas dun país que xa non existe.